Türkiye’nin son 30-40 yılının toplumsal ve siyasi hayatında önemli bir yer tutan “İslami hareket” üzerine yapılan birçok çalışma mevcuttur. Bunların önemli bir kısmı 1980 sonrası süreçte bu insanların geçmiş iddialarının aksine sekülerleşerek “mevcut düzene” entegre olduğu veya sisteme uyum sağladığı tezi üzerine kuruludur. Bununla birlikte hatırı sayılır bir literatür ise “mevcut düzende” iş görmenin İslami kimlik için geçmişten beri süregelen bir özellik olduğunu vurgulamaktadır. Ekonomi, siyaset, hukuk, ilim alanlarının modern versiyonları ile İslam arasında dini açıdan “meşru” sayılan ilişkiler kurulabildiğinin örneklerini sergileyen bu çalışma, sekülerleşme vurgusu taşıyan anlatıları şüpheli kılmaktadır. Özellikle 1970’lerde Milli Nizam Partisi çatısı altında siyasi bir organizasyona da bürünen bu yapının, gerek parti programlarında gerekse aktüel siyaset içerisinde “bugünün içinden” konuşarak bir yol çizmesi ve bunu İslami referanslarla tahkim etmesi, boz ...